Lewici – Potomkowie Lewiego
Lewici są potomkami Lewiego, jednego z dwunastu synów Jakuba, a konkretnie jego trzech synów: Gerszona, Kehata i Merariego. Od nich wywodzą się trzy rody lewickie: Gerszonici, Kehatyci i Meraryci.
Wyróżnienie Lewitów
Po wyjściu z niewoli egipskiej Bóg wybrał Lewitów jako swoją szczególną własność, zlecając im służbę w Namiocie Spotkania. Wśród Lewitów wyróżniają się koheni (kapłani), będący potomkami Lewiego i Aarona, oraz pozostali Lewici, którzy nie są potomkami Aarona. Po zdobyciu Kanaanu Lewici nie otrzymali własnej ziemi, lecz przydzielono im 48 miast oraz pastwiska, otrzymując regularnie dziesięcinę i część ofiar składanych w Świątyni Jerozolimskiej.
Hipoteza o Pochodzeniu Nazwy
W 2020 roku polski historyk Łukasz Niesiołowski-Spano zasugerował, że nazwa „Lewici” i ich funkcje ewoluowały od grupy zbrojnych najemników do kapłanów i specjalistów od kultu.
Zadania Lewitów
Lewici zajmowali się pilnowaniem i sprzątaniem Świątyni, przygotowywaniem liturgii oraz innymi pracami zlecanymi przez kapłanów. Król Dawid przydzielił niektórych Lewitów do służby urzędniczej i sędziowskiej. Pomagali również w interpretacji Prawa Mojżeszowego. Ich służba trwała od 25 do 50 roku życia, a oni sami nie mieli prawa zbliżać się do Miejsca Najświętszego ani do ołtarza. W czasach Dawida Lewici zostali podzieleni na 24 oddziały, które pełniły rotacyjną służbę w Świątyni.
Wzmianki w Nowym Testamencie
Lewita pojawia się także w Nowym Testamencie, w przypowieści Jezusa o miłosiernym Samarytaninie w Ewangelii św. Łukasza.
