Podwójny rozpad beta

Podwójny rozpad beta

Podwójny rozpad beta to proces promieniotwórczy, w którym jądro atomowe emituje jednocześnie dwie cząstki beta. Został przewidziany przez Marię Göppert-Mayer w 1935 roku.

Mechanizm procesu

W ramach tego procesu w jądrze atomowym zachodzą dwa rozpad beta minus, co prowadzi do emisji dwóch wirtualnych bozonów W⁻. W efekcie powstają dwa elektrony oraz dwa antyneutrina elektronowe. Proces ten występuje wyłącznie w jądrach parzysto-parzystych, czyli takich, które mają parzystą liczbę protonów i neutronów.

Obserwowalność i rzadkość

Podwójny rozpad beta można zaobserwować w przypadku niektórych izotopów, w których inne kanały rozpadu są energetycznie zabronione lub silnie stłumione. Mimo to, proces ten jest niezwykle rzadki. Średni czas życia atomu w wyniku podwójnego rozpadu beta wynosi od 10¹⁸ do 10²⁸ lat, w zależności od konkretnego izotopu.

Warto zauważyć, że niektóre jądra, takie jak długożyciowe ²³⁸U, mogą ulegać szybszym przemianom, na przykład przez rozpad alfa.