Podróż do źródeł czasu

Podróż do źródeł czasu

Podróż do źródeł czasu (Los pasos perdidos) to powieść kubańskiego pisarza Alejo Carpentiera, wydana w 1953 roku, która przyczyniła się do rozwoju latynoamerykańskiego nurtu realizmu magicznego. Książka powstała pod wpływem jego pobytu w Wenezueli, gdzie autor czerpał inspiracje z otaczającej go przyrody i kultury.

Tematyka i kontekst

W powieści Carpentier podejmuje refleksję nad współczesną cywilizacją oraz tożsamością Ameryki Łacińskiej. Zawiera w niej elementy pierwotnej kultury oraz europejskich wpływów, co prowadzi do napięć między naturą a kulturą.

Opis fabuły

Głównym bohaterem jest muzykolog i kompozytor, który wyrusza w podróż do dżungli, aby odkryć pierwotne instrumenty muzyczne używane przez Indian. Jego badania nabierają głębszego znaczenia w kontekście rozczarowania współczesnym światem i kryzysem cywilizacji, który odczuwa po II wojnie światowej.

Podróż staje się wędrówką przez różne epoki, od współczesności, przez barok, konkwistę, aż do początków kultury ludzkiej. Bohater obserwuje, że życie w dżungli jest zgodne z rytmami pierwotnymi, a mieszkańcy żyją w harmonii z naturą, co przypomina utopijną wizję.

• Bohater tworzy miasto Santa Monica de los Venados, gdzie ludzie na nowo ustalają swoje prawa.
• W dżungli nawiązuje romantyczny związek z Indianką Rosario.
• Jednak powrót do cywilizacji uniemożliwia mu odnalezienie szczęścia.

Pomimo bliskości utopijnego miejsca, bohater odkrywa, że więzi z nowoczesnym światem są zbyt silne, by mógł powrócić do utraconego raju.