Podatek leśny
Podatek leśny jest podatkiem bezpośrednim płaconym w gminach, regulowany ustawą z dnia 28 września 1991 roku o lasach. Należy do grupy podatków majątkowych, które zasilają budżet gmin. Jego podstawą opodatkowania jest powierzchnia lasu, mierzona w hektarach, według ewidencji gruntów.
Stawka podatku
Podstawowa stawka wynosi równowartość 0,220 m3 drewna z 1 hektara rocznie, obliczana na podstawie średniej ceny sprzedaży drewna z nadleśnictw za pierwsze trzy kwartały roku poprzedzającego. Prezes GUS ogłasza tę średnią co roku. Gminy mogą obniżyć tę stawkę, a właściciele lasów w rezerwatach przyrody i parkach narodowych płacą połowę stawki.
Podatnicy
Podatnikami podatku leśnego są:
- osoby fizyczne, prawne oraz jednostki organizacyjne, w tym spółki, będące:
- właścicielami lasów,
- samodzielnymi posiadaczami lasów,
- użytkownikami wieczystymi lasów,
- posiadaczami lasów stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.
Przedmiotem opodatkowania są lasy, z wyłączeniem tych zajętych na inną działalność gospodarczą. Podatnicy składają deklaracje na odpowiednich formularzach uchwalonych przez gminę. Osoby fizyczne zgłaszają zmiany w terminie 14 dni, a podatek płacą kwartalnie. Osoby prawne składają coroczne deklaracje do 15 stycznia i zgłaszają zmiany w tym samym terminie.
Zwolnienia
Z podatku leśnego zwolnione są:
- Przedmiotowe:
- lasy z drzewostanem w wieku do 40 lat,
- lasy wpisane do rejestru zabytków,
- użytki ekologiczne.
- Podmiotowe:
- uczelnie,
- publiczne i niepubliczne jednostki oświaty,
- instytuty naukowe i pomocnicze jednostki naukowe PAN,
- podmioty prowadzące zakłady pracy chronionej lub aktywności zawodowej,
- instytuty badawcze,
- przedsiębiorstwa o statusie centrum badawczo-rozwojowego.
Rada gminy może wprowadzać dodatkowe zwolnienia przedmiotowe.
