Reklama

Pnącze

Pnącze – definicja i charakterystyka

Pnącze to roślina o długiej, wiotkiej łodydze, która wymaga podpory do wspinania się w kierunku światła. W tropikalnych lasach pnącza są powszechne, w tym liany, które oszczędzają energię na wzrost pnia, szybko rosnąc na długość. Niektóre pnącza potrafią przylegać do gładkich powierzchni.

Reklama

Morfologia i anatomia pnączy

Pnącza mają różne formy pędów:

Wijące się: Oplatają podporę, np. fasola i powój, wykonując ruchy okrężne.
Czepne: Przyczepiają się za pomocą różnych struktur, takich jak:

Zmodyfikowane pędy boczne (haki), np. psianka słodkogórz.
Wąsy czepne, np. groch, winorośl.
Kolce, np. róża pnąca, malina.
Ciernie, np. kolcowoju, bugenwilli.
Czepne korzenie, np. bluszcz.
Włoski czepne, np. przytulia czepna, chmiel.
Ssawki, np. kanianka, które służą do mocowania i czerpania substancji odżywczych.

Pnącza, zwłaszcza liany, mają szerokie naczynia, co umożliwia szybkie przewodzenie wody i substancji odżywczych.

Reklama

Pnącza w Polsce

Dzikie pnącza (wybór):

Bluszcz pospolity
Chmiel zwyczajny
Kanianka
Powojnik alpejski i pnący
Wiciokrzew
Winobluszcz zaroślowy

Pnącza uprawiane w gruncie (wybór):

Akebia pięciolistkowa
Actinidia (ostrolistna, pstrolistna)
Glicynia (kwiecista, chińska)
Powojnik (górski, Jackmana, tangucki)
Winorośl (japońska, pachnąca)

Pnącza pokojowe (wybór):

Dipladenia
Epipremnum złociste
Filodendrony pnące
Monstera dziurawa
Stefanotis bukietowy

Podsumowanie

Pnącza są różnorodnymi roślinami, które przyczepiają się do podpór dzięki różnym przystosowaniom morfologicznym. W Polsce występują zarówno w formach dzikich, jak i uprawianych, zarówno w ogrodach, jak i w pomieszczeniach.

Reklama