Płyta Indoaustralijska
Płyta indoaustralijska jest kontynentalną płytą tektoniczną, która prawdopodobnie dzieli się na dwie mniejsze płyty: australijską i indyjską. Jest to najmniejsza płyta kontynentalna. Fragmenty tej płyty obejmują Indie, Sahul (dawny kontynent, który obejmował Australię, Nową Gwineę i Tasmanię), Nową Zelandię oraz Nową Kaledonię. Te regiony były częścią prehistorycznego superkontynentu Gondwany, który obejmował także południową Afrykę, Amerykę Południową i Antarktydę.
Płyta indoaustralijska graniczy z innymi płytami w następujący sposób:
- Od zachodu: płyta arabska i afrykańska (poprzez płytę indyjską)
- Od wschodu i północnego wschodu: płyta pacyficzna
- Od południa: płyta antarktyczna
Na północy płyta indyjska wywiera nacisk na płytę eurazjatycką, co prowadzi do powstawania łańcuchów górskich, takich jak Himalaje i Hindukusz. Dalsza część północnej granicy płyty indoaustralijskiej sąsiaduje z płytą eurazjatycką wzdłuż Rowu Sundajskiego. Granica ta pokrywa się z linią Lydekkera, która wyznacza zachodnią granicę kontynentu australijskiego w plejstocenie, kiedy poziom morza był znacznie niższy.
Przypisy
Bibliografia
- Wilbur E. Garrett (red.): Earth’s Dynamic crust. National Geographic, sierpień 1985.
- A.N. Strahler, 1998: Plate Tectonics. Geo Books Publishing, Cambridge, Massachusetts.
