Płonia – Charakterystyka
Płonia (niem. Plöne) to rzeka w północno-zachodniej Polsce, o długości 72,6 km i powierzchni dorzecza wynoszącej 1171,2 km². Jej źródła znajdują się na wysokości około 48 m n.p.m. na Pojezierzu Myśliborskim, a rzeka uchodzi do jeziora Dąbie na wysokości 1 m n.p.m. Średni spadek wynosi 0,6‰, a średni przepływ przy ujściu to 4,5 m³/s.
Przebieg Rzeki
Rzeka Płonia rozpoczyna swój bieg na południowy wschód od Barlinka, w Barlinecko-Gorzowskim Parku Krajobrazowym. Następnie wyznacza granice między powiatami myśliborskim i choszczeńskim oraz pyrzyckim i stargardzkim. W okolicach Warszyna przyjmuje znaczący dopływ – Strzelicę.
Rzeka przepływa przez jezioro Płoń, a jej dalszy bieg do jeziora Miedwie nosi nazwę Kanał Płoński. W pobliżu wsi Okunica krzyżuje się z nieczynną linią kolejową i przyjmuje wody Kanału Młyńskiego. Na południe od wsi Żelewo znajduje się ujęcie wody pitnej dla Szczecina. Płonia przechodzi przez jeziora Żelewko i Płonno oraz wieś Kołbacz, a następnie wpływa w granice administracyjne Szczecina, tworząc stawy: Cysterski i Klasztorny.
Szlak Kajakowy
Płonia jest dostępna dla kajakarzy na całej swojej długości. Początkowy odcinek może być trudny z bystrym nurtem i przeszkodami. Najwygodniejszy odcinek znajduje się od jeziora Miedwie do Dąbia, mimo że po drodze występują pozostałości elektrowni wodnych i progi wodne.
Fauna
W dolnym biegu Płoni znajdują się liczne gatunki ryb, w tym szczupak, kleń, jazie i węgorz. Rzeka jest także domem dla rzadkich gatunków, takich jak sum i koza, która jest objęta ochroną. W ostatnich latach, dzięki zarybieniom, pojawił się też pstrąg potokowy.
Hydronimia
Nazwa „Płonia” została wprowadzona urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę „Plöne”.
