Definicja i charakterystyka placu
Plac, pochodzący z niemieckiego słowa Platz oraz łacińskiego platea, to wolna, niezabudowana przestrzeń w miastach, zazwyczaj o prostokątnym lub kwadratowym kształcie. Jest otoczony zabudowaniami, ulicami i zielenią, a często wyłączony z ruchu pojazdów.
Elementy placu
Na placach można spotkać różnorodne obiekty, takie jak:
- budowle sakralne
- gmachy użyteczności publicznej
- zamki i pałace
- pomniki
- fontanny
- słupy ogłoszeniowe
Funkcje placów
Plac często pełni funkcje społeczne i kulturalne, takie jak:
- miejsce koncertów i happeningów
- lokalizacja demonstracji i wieców
- targowisko
- parking
Historia placów
Pierwsze place zaczęły powstawać około 6000 lat temu jako miejsca wymiany handlowej. W starożytnym Rzymie centralne place nosiły nazwę forum, natomiast w Grecji – agory. W średniowiecznych miastach centralny plac, przy którym znajdowały się ważne budowle, nazywano rynkiem. Obecne formy placów wywodzą się z renesansowych miast włoskich.
Największy plac na świecie
Największym placem publicznym na świecie jest plac Tian’anmen w Pekinie, który zajmuje powierzchnię 0,44 km².
Inne znaczenia
Termin plac odnosi się również do różnych wydzielonych i zagospodarowanych miejsc, takich jak plac budowy czy plac zabaw.
