Vis wz. 35
Vis wz. 35 to polski pistolet samopowtarzalny, opracowany w 1930 roku przez Piotra Wilniewczyca i Jana Skrzypińskiego. Wprowadzony do Wojska Polskiego w 1936 roku, stał się standardową bronią dla kadry zawodowej. Początkowo nosił nazwę „WiS”, która została zmieniona na „Vis” na prośbę Departamentu Uzbrojenia.
Historia i produkcja
Prototyp pistoletu powstał w 1930 roku, a patent na „Pistolet samoczynny” został przyznany w 1932 roku. Vis był inspirowany amerykańskim Coltem M1911, jednak wprowadzono w nim nowatorskie cechy. Po rozpoczęciu produkcji seryjnej w 1936 roku, do wybuchu II wojny światowej wyprodukowano około 49 400 sztuk. Pistolet dostarczano wraz z kaburą, którą żołnierze nosili na pasku.
Produkcja w Wehrmachcie
Po 1939 roku, po przejęciu fabryki przez Niemców, Vis był produkowany jako Pistole 35(p). Niemiecka wersja miała uproszczoną konstrukcję, dostosowaną do wymagań produkcji masowej. Produkcja pistoletów kontynuowana była również w warunkach konspiracyjnych, co prowadziło do represji wobec pracowników fabryki.
Współczesne repliki
Od 1992 roku Vis był produkowany w ograniczonym zakresie w Zakładach Metalowych Łucznik w Radomiu, a w 2010 roku wypuszczono krótką serię replik. W 2017 roku Fabryka Broni w Radomiu wznowiła seryjną produkcję tego pistoletu, odpowiedzią na rosnące zainteresowanie kolekcjonerów.
Dane techniczne
- Kaliber: 9 mm
- Nabój: 9 × 19 mm Parabellum
- Magazynek: 8 nabojów
- Długość: 200 mm
- Wysokość: 140 mm
- Długość lufy: 120 mm
- Masa: 950 g (bez magazynka), 1120 g (z magazynkiem)
- Prędkość wylotowa: 345 m/s
- Energia: 446 J
- Szybkostrzelność praktyczna: 10 strz./min.
- Zasięg skuteczny: 50 m
Vis wz. 35 to przykład polskiej myśli technicznej, który zyskał uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą, będąc ważnym elementem uzbrojenia Wojska Polskiego przed II wojną światową.
