Pistolet Tuła-Korowin
Pistolet Tuła-Korowin (TK) to samopowtarzalna broń palna zaprojektowana w ZSRR przez Siergieja Aleksandrowicza Korowina. Produkcja rozpoczęła się w 1926 roku w Tule i trwała do 1935 roku. Pistolet był przeznaczony głównie dla starszych oficerów oraz funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, dzięki niewielkim wymiarom i łatwości przenoszenia.
Dane techniczne
- Rodzaj: Pistolet samopowtarzalny
- Kaliber: 6,35 × 16 mm SR
- Magazynek: 8 nabojów
- Długość: 126 mm
- Długość lufy: 67,5 mm
- Masa broni: 400 g
- Prędkość wylotowa: 228 m/s
- Zasięg skuteczny: 15 m
Pistolet był zasilany nabojem o identycznych wymiarach jak 6,35 mm Browninga, jednak z większą naważką prochu, co pozwalało na osiągnięcie nieco wyższej prędkości pocisku. Mimo to, TK był uznawany za broń mało skuteczną.
Bezpieczeństwo i użytkowanie
Pistolet TK miał kilka wad, w tym bezpiecznik blokujący tylko spust oraz brak mechanizmu samonapinania. W przypadku silnego wstrząsu, broń z nabojem w lufie mogła wystrzelić, co ograniczało jej zastosowanie w sytuacjach obronnych. Użytkownicy często nosili pistolet nieprzeładowany, co further zmniejszało jego efektywność.
TK pozostawał w uzbrojeniu do końca II wojny światowej, jednak w trakcie konfliktu większość użytkowników zastąpiła go bronią zdobyczną. Ostatecznie, pistolet został wycofany z użycia po wprowadzeniu pistoletu Makarowa w 1951 roku.
Bibliografia
- Zbigniew Gwóźdź, Broń VIP-ów i ochroniarzy, Komandos 2/2000.
