Pistolet samopowtarzalny

Pistolet samopowtarzalny

Pistolet samopowtarzalny to rodzaj broni krótkiej zasilanej z magazynka, która po oddaniu strzału automatycznie przeładowuje się, umożliwiając prowadzenie ognia pojedynczego. Jest to jeden z najpopularniejszych typów pistoletów wykorzystywanych zarówno w wojsku, jak i w cywilnych zastosowaniach.

Historia

Pistolety znane były od XVI wieku, jednak początkowo miały formę broni jednostrzałowej. Ich rozwój został zahamowany przez rewolwery w XIX wieku. Sytuacja zmieniła się pod koniec XIX wieku, kiedy to powstały pierwsze skuteczne pistolety samopowtarzalne. Umożliwiały one wykorzystanie energii gazów prochowych do automatyzacji procesu strzału oraz przeładowania, co czyniło je bardziej wydajnymi niż rewolwery.

Pionierskie konstrukcje to m.in.:

• Salvator Dormus i Schönberger-Laumann (1891 r.)
• Borchardt C93 (1893 r.)
• Bergmann No 3 (1894 r.)
• Mauser C96 (1895 r.)

Mauser C96 stał się pierwszym masowo produkowanym pistoletem samopowtarzalnym, a jego konstrukcja miała wpływ na przyszłe modele. W XX wieku pistolety samopowtarzalne zyskały na popularności, wypierając rewolwery jako najczęściej używaną broń krótką.

Budowa

Automatyka działania pistoletu samopowtarzalnego opiera się najczęściej na zasadzie odrzutu swobodnego zamka lub krótkiego odrzutu lufy. Broń zasilana jest z wymiennych magazynków, a podstawowe elementy konstrukcji obejmują:

• szkielet, który pozycjonuje inne elementy
• zamek
• lufę
• mechanizm spustowy
• mechanizm uderzeniowy
• mechanizm ryglowy

W zależności od modelu, szczegóły konstrukcyjne mogą się różnić. Współczesne pistolety samopowtarzalne znajdują zastosowanie w wojsku, policji oraz w cywilnych dziedzinach, takich jak ochrona, samoobrona, rekreacja i sport.