Roth-Krnka M.7
Roth-Krnka M.7 to austro-węgierski pistolet samopowtarzalny, który został przyjęty na uzbrojenie armii austro-węgierskiej w 1907 roku jako Repetierpistole M.7. Jego konstrukcja, podjęta przez czeskiego inżyniera Karela Krnkę, przeszła szereg ulepszeń, w tym zmianę mechanizmu uderzeniowego oraz automatyki broni.
Produkcja
Po przyjęciu pistoletu do uzbrojenia, państwo przejęło prawa do patentów od firmy Rotha oraz pokryło koszty rozwoju prototypów. W latach 1911-1914 węgierskie zakłady FÉG w Budapeszcie wyprodukowały dodatkowo 38 213 sztuk M.7.
Zastosowanie
Pistolet M.7 stał się standardowym wyposażeniem austro-węgierskich wojsk lądowych, co czyni go pierwszym samopowtarzalnym pistoletem przyjętym przez armię lądową w Europie. Po I wojnie światowej był używany w wielu armiach, w tym czechosłowackiej, austriackiej, węgierskiej i jugosłowiańskiej, a także w Polsce i Włoszech. W 1939 roku w Polsce pozostawało 200 sprawnych egzemplarzy.
M.7 charakteryzował się wytrzymałością, łatwością obsługi oraz dużą celnością. Wymagał jednak wysokiej jakości wykonania, a jego produkcja była skomplikowana i czasochłonna. Jednym z mniej praktycznych elementów był sposób ładowania z łódki, co preferowano ze względu na pojemność magazynka i bezpieczeństwo, ale powodowało pewne niedogodności. Amunicja 8 mm nie zapewniała zadowalającej mocy obalającej.
Opis
Pistolet Roth-Krnka M.7 działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Posiada bijnikowy mechanizm uderzeniowy z częściowym samonapinaniem. Zamek jest ryglowany przez obrót lufy, a sprężyna powrotna znajduje się w kanale pod lufą. M.7 zasilany jest z jednorzędowego magazynka o pojemności 10 naboi, umieszczonego w chwycie. Lufa ma cztery bruzdy prawoskrętne, a przyrządy celownicze są stałe.
Bibliografia
- Leszek Erenfeicht, Pra-pra-Glock: Repetierpistole M.7, Strzał nr 1(80)/2010
