Pistolet maszynowy Choroszmanów
Pistolet maszynowy Choroszmanów to polska broń, stworzona w warsztacie rusznikarskim Grzegorza Choroszmana we współpracy z jego synami. Używany był przez partyzantów z oddziału im. Tadeusza Kościuszki na Polesiu w latach 1943-1944.
Produkcja i konstrukcja
Od jesieni 1943 do lutego 1944 roku powstało 22 egzemplarze pierwszego wzoru, który oparty był na radzieckich konstrukcjach, takich jak PPSz wz. 41 i PPD-40. Komory zamkowe w początkowej fazie produkcji wykonywano z fragmentów ram rowerowych.
W listopadzie 1943 roku wprowadzono zmiany w materiałach, stosując rury z instalacji c.o. w czterech egzemplarzach. To spowodowało modyfikację konstrukcji, czyniąc ją bardziej podobną do PPD-40. Zmiany obejmowały:
- Grubsza komora zamkowa
- Uproszczony mechanizm spustowy
Ostatni wzór
Ostatni model pistoletu maszynowego Choroszmanów zyskał kilka udoskonaleń, takich jak:
- Obecność bezpiecznika
- Ulepszony celownik
- Zmniejszona szybkostrzelność
- Nowe gniazdo magazynka, co uprościło konstrukcję
- Tłumik płomieni, wzorowany na rkm-ie Diegtiarewa
Wszystkie wersje pistoletu nie posiadały przełącznika rodzaju ognia.
Przypisy
Bibliografia
Choroszmana
