Pistolet maszynowy Beretta M12 – włoski pistolet maszynowy opracowany w latach pięćdziesiątych XX wieku przez zakłady Fabbrica d’Armi Pietro Beretta S.p.A. w Mediolanie.
Historia
Beretta M12 powstała w połowie lat pięćdziesiątych jako pistolet maszynowy na nabój 9 x 19 mm Parabellum. Wprowadzono ją do uzbrojenia armii włoskiej w 1959 roku, a zmodernizowana wersja, Beretta M12S, powstała w 1983 roku. Obie wersje są produkowane do dziś i znalazły zastosowanie w wojsku oraz w oddziałach specjalnych. Pistolet był eksportowany do wielu krajów, w tym do Brazylii, Kostaryki, Dominikany, Gwatemali i Nigerii.
Konstrukcja
Beretta M12 to broń samoczynno-samopowtarzalna, działająca na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Składa się z komory zamkowej, chwytu przedniego i tylnego, gniazda magazynka oraz komory spustowej. Zasilana jest z pudełkowego magazynka o pojemności 20, 32 lub 40 nabojów.
Broń może być wyposażona w składaną metalową kolbę lub drewnianą kolbę stałą. Posiada celownik przeziernikowy z regulacją na 100 i 200 m oraz dwa bezpieczniki: samoczynny i nastawny.
Beretta M12S
W wersji M12S połączono bezpieczniki nastawny i przełącznik rodzaju ognia w jeden mechanizm. Wprowadzono regulowaną muszkę oraz zatrzask sprężyny powrotnej. Dodatkowo, w stopce kolby zastosowano zatrzask określający jej ustawienie. Te modyfikacje nieznacznie zwiększyły wagę broni.
Dane taktyczno-techniczne
(Szczegóły dotyczące danych taktyczno-technicznych nie zostały podane w pierwotnym tekście.)
