FP-45 Liberator
FP-45 Liberator to amerykański pistolet jednostrzałowy kalibru 11,43 mm, stworzony w czasie II wojny światowej dla Office of Strategic Services (OSS).
Historia
W 1942 roku United States Army zainicjowała przetarg na tani pistolet, który miał być masowo produkowany i zrzucany oddziałom ruchu oporu. Projekt prostego, jednostrzałowego pistoletu powierzono firmie Guide Lamp Company, która miała doświadczenie w obróbce metali. Efektem było ponad milion wyprodukowanych egzemplarzy, co stanowi rekord w historii sił zbrojnych.
Pod koniec wojny stworzono odmianę FP-45 z dwoma komorami nabojowymi, co umożliwiało oddanie dwóch strzałów w krótkim czasie. Po II wojnie światowej, w czasie wojny wietnamskiej, CIA postanowiła powrócić do pomysłu taniej broni dla ruchu oporu, co zaowocowało stworzeniem pistoletu Deer gun, strzelającego nabojem 9×19 mm Parabellum.
Służba
FP-45 Liberator był przeznaczony dla oddziałów ruchu oporu, umożliwiając niespodziewane ataki na wrogich żołnierzy z bliskiej odległości. Po zabiciu wroga, użytkownik mógł przejąć jego broń. Pistolet był zrzucany w dużych ilościach na terenach zajętych przez wroga, jednak brak jest informacji o jego realnym użyciu bojowym oraz skuteczności.
Konstrukcja
Broń miała szkielet z dwóch znitowanych wytłoczek stalowych. Lufa była przyspawana i gładka, a zamek wykonano w postaci odlewu stalowego, nieposiadającego wyciągu łusek. Użytkownik musiał wybić łuskę po strzale przy pomocy stempelka lub innego narzędzia. W rękojeści znajdował się pojemnik na 10 naboi, który był zamykany zasuwką i zawierał komiksową instrukcję obsługi.
