Beretta M1934 – włoski pistolet samopowtarzalny, który był standardową bronią boczną włoskiej armii podczas II wojny światowej.
Historia konstrukcji
W latach 30. włoska armia miała na uzbrojeniu wiele różnych pistoletów i rewolwerów, co generowało wysokie koszty oraz komplikowało szkolenie żołnierzy. Firma Beretta, próbując zaspokoić potrzeby armii, zaprezentowała pistolet Model 1923, jednak został on odrzucony z powodu nieodpowiedniej amunicji.
W 1935 roku, po wprowadzeniu niezbędnych modyfikacji, włoskie ministerstwo wojny zamówiło 150 000 egzemplarzy pistoletu M1934, który szybko zastąpił starsze modele w uzbrojeniu wojsk lądowych. Wersja M1935, z mniejszym kalibrem, trafiła do marynarki wojennej i lotnictwa.
Produkcja pistoletu M1934 trwała do 1949 roku, a następnie w latach 50. został on zastąpiony przez pistolet Beretta 951. Po wznowieniu produkcji w 1954 roku, M1934 był dostępny na rynku krajowym oraz na eksport, aż do zakończenia produkcji w 1980 roku.
Opis techniczny
Pistolet Beretta M1934 działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, umożliwiając ogień pojedynczy. Wyposażony był w szereg zabezpieczeń, w tym bezpiecznik skrzydełkowy oraz magazynkowy. Lufa miała 6 bruzd prawoskrętnych, a przyrządy celownicze były stałe.
Podsumowanie
- Pistolet samopowtarzalny, standardowa broń włoskiej armii podczas II wojny światowej.
- Produkcja zainicjowana w 1935 roku, zakończona w 1980 roku.
- Wyposażony w szereg mechanizmów zabezpieczających.
