Metropolita Piotr Fiodorowicz Polański
Piotr Fiodorowicz Polański, urodzony 1862 roku w Storożewoj, był biskupem i męczennikiem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Pełnił rolę patriarszego locum tenens od 12 kwietnia do 9 grudnia 1925 roku. Po jego aresztowaniu przez władze komunistyczne, zastąpił go metropolita Sergiusz.
Życiorys
Ukończył Woroneskie Seminarium Teologiczne w 1885 roku oraz Moskiewską Akademię Teologiczną w 1892 roku, zdobywając tytuł magistra nauk teologicznych w 1897 roku. Od 1906 roku pracował w Komitecie Edukacyjnym przy Świętym Synodzie. W latach 1917–1918 brał udział w Soborze Lokalnym, współpracując z patriarchą Tichonem i metropolitą Sergiuszem.
W 1920 roku, w czasie nasilających się prześladowań Cerkwi, patriarcha Tichon zaproponował mu przyjęcie święceń biskupich. Po przyjęciu postrzyżyn mniszych, 8 października 1920 roku, został biskupem podolskim. Po aresztowaniu w latach 1920–1923, po powrocie do Cerkwi zyskał na znaczeniu, a w 1924 roku został metropolitą krutickim.
Po śmierci patriarchy Tichona, 12 kwietnia 1925 roku, Piotr został locum tenens. Był poddawany presji ze strony władz radzieckich, które wymagały lojalności. Chociaż uznawał potrzebę politycznej lojalności, nie zgadzał się na współpracę z proradzieckim ruchem Żywej Cerkwi. Po oskarżeniu o kontakty z emigrantami, ponownie aresztowano go.
W listopadzie 1926 roku Piotr został skazany na trzy lata zesłania, a później na pięć lat ciężkich robót w 1930 roku. Warunki więzienne wpłynęły negatywnie na jego zdrowie, w rezultacie czego stał się częściowo sparaliżowany. W 1937 roku został skazany na śmierć i stracony 10 października.
Kanonizacja i upamiętnienie
Piotr Fiodorowicz Polański został kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny 23 lutego 1997 roku jako wielki męczennik. Jego święto obchodzone jest 10 października, w rocznicę śmierci. Jest patronem eparchii magnitogorskiej.
