„`html
Piotr Leonidowicz Kapica
Piotr Leonidowicz Kapica (1894-1984) był rosyjskim fizykiem polskiego pochodzenia, znanym z badań w dziedzinie fizyki niskich temperatur. W 1937 roku odkrył zjawisko nadciekłości helu, za co otrzymał Nagrodę Nobla w 1978 roku.
Życiorys
Kapica urodził się w Kronsztadzie jako syn Leonida Kapicy i Olgi Stebnickiej. Ukończył studia na Politechnice w Piotrogrodzie w 1918 roku, a następnie pracował jako wykładowca. W 1921 roku wyjechał do Cambridge, gdzie pracował w Laboratorium Cavendisha pod kierunkiem Ernesta Rutherforda. Tam skoncentrował się na badaniach nad niskimi temperaturami i opracował nowy typ skraplarki do helu.
W 1934 roku, po powrocie do ZSRR, został dyrektorem Instytutu Problemów Fizycznych. W instytucie tym prowadził badania, w tym nad nadciekłością helu, oraz zajmował się zastosowaniami fizyki w przemyśle wojennym podczas II wojny światowej.
Kariera naukowa
- Odkrycie nadciekłości helu (1937)
- Wynalezienie niskociśnieniowej skraplarki powietrza (1939)
- Zaangażowanie w program budowy radzieckiej bomby atomowej
Kapica był wielokrotnie odznaczany, w tym sześciokrotnie Orderem Lenina i dwukrotnie tytułem Bohatera Pracy Socjalistycznej. Otrzymał także nagrody Stalinowskie w latach 1941 i 1943 oraz złoty medal Łomonosowa.
Życie osobiste
W 1927 roku ożenił się z Anną Kryłową, z którą miał dwóch synów: Siergieja i Andrieja.
Podsumowanie
Piotr Kapica był wybitnym fizykiem, którego prace miały znaczący wpływ na rozwój nauki i technologii. Jego odkrycia w dziedzinie niskich temperatur oraz zaangażowanie w badania wojskowe uczyniły go jednym z czołowych naukowców XX wieku.
„`
