Metropolita Piotr
Piotr (zm. 20/21 grudnia 1326 w Moskwie) był metropolitą kijowskim w latach 1305 lub 1308–1326. W 1325 przeniósł rezydencję metropolitów ruskich z Włodziemierza do Moskwy, co przyczyniło się do wzrostu znaczenia Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. Piotr jest uważany za pierwszego prawosławnego biskupa moskiewskiego, mimo że sam posługiwał się tytułem metropolity całej Rusi.
Od najmłodszych lat Piotr był związany z cerkwią. W wieku siedmiu lat rozpoczął naukę w cerkiewnej szkole, a w wieku dwunastu złożył wieczyste śluby mnisze. Nauczył się także ikonopisania i założył klasztor Przemienienia Pańskiego w Werchracie. Jego ikona została przekazana metropolicie kijowskiemu Maksymowi podczas wizyty w Konstantynopolu.
Po śmierci Maksym w 1305 roku, patriarcha konstantynopolitański Atanazy wyświęcił Piotra na metropolitę całej Rusi, wskazując na jego znaczenie oraz poparcie księcia halicko-wołyńskiego Jerzego I. W 1311 roku Piotr bronił się przed zarzutami na soborze w Perejasławiu Zaleskim, zyskując wsparcie książąt moskiewskiego i rostowsko-suzdalskiego.
Kult i kanonizacja
W 1327 roku Piotr został kanonizowany na soborze we Włodzimierzu na podstawie relacji o cudach, które miały miejsce po jego śmierci. W 1339 roku Patriarchat Konstantynopolitański również uznał go za świętego. W kolejnych latach Piotr stał się patronem Moskwy.
Wspomnienie św. metropolity Piotra w Kościele prawosławnym przypada na 24 sierpnia i 21 grudnia. Należy do Soboru Świętych Biskupów Moskiewskich, którego wspomnienie obchodzone jest 5 października.
Podsumowanie
- Metropolita kijowski w latach 1305/1308–1326.
- Przeniósł rezydencję metropolitów do Moskwy.
- Uznawany za pierwszego prawosławnego biskupa moskiewskiego.
- Kanonizowany w 1327 roku, uznany za świętego w 1339 roku.
- Wspomnienie w Kościele prawosławnym: 24 sierpnia, 21 grudnia oraz 5 października.
