Piotr Burzyński – Życiorys
Piotr Burzyński, urodzony 14 października 1819 roku w Sanoku, zmarł 19 kwietnia 1879 roku w Krakowie. Był polskim prawnikiem oraz profesorem na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1837 roku ukończył gimnazjum w Krakowie, a następnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1844 roku uzyskał doktorat na podstawie pracy dotyczącej majątkowych relacji małżeńskich osób różnokrajowych. W swojej karierze zawodowej piastował różne stanowiska, w tym urzędnika w Wydziale Finansowym Wolnego Miasta Krakowa oraz zastępcy sędziego Trybunału Wielkiego Księstwa Krakowskiego.
W 1851 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Katedrze Prawa Francuskiego, a w 1860 roku został profesorem oraz kierownikiem Katedry Prawa Polskiego i Francuskiego. Dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa.
Obszary Działalności
Burzyński specjalizował się w prawie rodzinnym, cywilnym oraz historii polskiego prawa cywilnego. Jego najważniejsze osiągnięcia obejmują:
- Opracowanie pierwszej obszernej syntezy polskiego prawa osobowego i rodzinnego w dziele Prawo polskie prywatne (1867-1871).
- Autorstwo podręcznika Wykład prawa cywilnego francuskiego (1852), który przez długi czas był jedynym polskim podręcznikiem z tego zakresu.
- Redagowanie wydawnictw prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim (1863-1865).
Inne prace Burzyńskiego to m.in.:
- O uprawnieniu dzieci nieślubnych podług prawa polskiego (1875)
- O prawie bliższości w dawnej Polsce (1877)
- O decymach i narocznikach w dawnej Polsce (1878)
Był także członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego oraz Akademii Umiejętności. Jego uczniami byli m.in. Michał Bobrzyński i Kazimierz Chłędowski.
Piotr Burzyński ożenił się z Emilią Kopff, a po śmierci został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Bibliografia
- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, Wrocław 1983
