Pioneer 11
Pioneer 11 to bezzałogowa sonda kosmiczna NASA, która została wyniesiona 6 kwietnia 1973 roku z Cape Canaveral na Florydzie przy użyciu rakiety Atlas Centaur. Jest drugą sondą, która przeleciała w pobliżu Jowisza w 1974 roku, a w 1979 roku jako pierwsza zbliżyła się do Saturna, odkrywając szczegóły jego pierścieni.
Konstrukcja sondy
Masa sondy wynosiła 258,5 kg, a energię elektryczną dostarczały cztery radioizotopowe generatory termoelektryczne (RTG) o łącznej mocy 155 W. Łączność z sondą zapewniała paraboliczna antena o średnicy 2,74 m oraz dodatkowe anteny pomocnicze.
Instrumenty naukowe
Pioneer 11 był wyposażony w 12 instrumentów naukowych, w tym:
- Helium Vector Magnetometer
- Fluxgate Magnetometer
- Plasma Analyser
- Charged Particle Composition Instrument
- Cosmic Ray Telescope
- Geiger Tube Telescopes (siedem liczników Geigera-Müllera)
- Trapped Radiation Detector
- Asteroid/Meteoroid Detector (Sisyphus)
- Meteoroid Detector
- Ultraviolet Photometer
- Imaging Photopolarimeter
- Infrared Radiometer
Przebieg misji
Pioneer 11 zbliżył się do Jowisza 3 grudnia 1974 roku, przechodząc w odległości 42 760 km od jego chmur. Sonda przeprowadziła obserwacje biegunów planety, fotografując Wielką Czerwoną Plamę oraz mierząc masę księżyca Kallisto. Wykorzystując pole grawitacyjne Jowisza, sonda skierowała się w stronę Saturna, do którego zbliżyła się 1 września 1979 roku, osiągając odległość 20 900 km od chmur tej planety. W trakcie przelotu Pioneer 11 odkrył pierścienie F i G oraz księżyc Epimeteusz, a także określił temperaturę na Tytanie.
Ostatnia transmisja danych z sondy została odebrana 24 listopada 1995 roku, a oficjalny odbiór danych zakończono 30 września 1995 roku. Aktualnie Pioneer 11 kieruje się w stronę gwiazdozbioru Orła i po około 4 milionach lat dotrze w pobliże gwiazdy lambda Aquilae. W maju 2023 roku znajdował się w odległości 111,4 au od Słońca, oddalając się z prędkością 11,2 km/s (2,36 au/rok).
