„`html
Pingwin białobrewy
Pygoscelis papua, znany jako pingwin białobrewy, to duży nielotny ptak wodny z rodziny pingwinów (Spheniscidae), występujący w chłodnych oceanach półkuli południowej. Gatunek ten nie jest zagrożony.
Podgatunki
Pingwin białobrewy dzieli się na dwa podgatunki:
- P. papua papua (J. R. Forster, 1781)
- P. papua ellsworthi (Murphy, 1947)
Morfologia
Wygląd: Pingwin białobrewy ma czarny wierzch ciała, głowę, szyję i wierzch skrzydeł, podczas gdy reszta ciała jest biała. Cechą charakterystyczną jest biała plama nad okiem, przypominająca brew. Dziób i nogi są czerwone. Ogon składa się z sztywnych piór, co ułatwia pływanie. Podgatunek P. papua ellsworthi jest bardziej krępy, ma dłuższe pióra oraz krótszy dziób, nogi i skrzydła.
Wymiary: Długość ciała wynosi 76–81 cm, a masa ciała 4,5–8,5 kg.
Występowanie
Pingwin białobrewy gniazduje na Półwyspie Antarktycznym, Falklandach, Georgii Południowej, Wyspach Kerguelena, Heard i McDonalda, Orkadach Południowych, Macquarie, Wyspach Crozeta, Księcia Edwarda oraz na Sandwichu Południowym. Preferuje wody wokół Antarktyki i gniazduje w skalistych obszarach.
Lęgi
Gniazdo pingwina białobrewego to zagłębienie w ziemi, często wyłożone materiałem roślinnym lub kamieniami. Samica składa zazwyczaj dwa jaja, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez 31–39 dni. Pisklęta opierają się po 62–117 dniach, w zależności od regionu, a dojrzałość płciową osiągają w wieku dwóch lat.
Pożywienie
Pingwin białobrewy jest wszystkożerny, z przewagą ryb, skorupiaków (np. kryl antarktyczny) oraz mięczaków. Nurkuje na głębokość 54–136 m, a na lądzie żywi się algami śnieżnymi.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje pingwina białobrewego jako gatunek najmniejszej troski (LC). W 2013 roku populacja szacowano na 387 tysięcy par lęgowych, z największą liczebnością na Falklandach (132 tysiące par lęgowych) oraz w Georgii Południowej (98 867 par lęgowych).
Linki zewnętrzne
„`
