Piętro turniowe w Tatrach
Piętro turniowe, znane również jako piętro subniwalne, to jeden z poziomów roślinności górskiej, występujący w Tatrach. Zlokalizowane jest powyżej piętra alpejskiego i poniżej piętra śnieżnego, które nie występuje w Polsce. W Tatrach piętro to znajduje się na wysokości powyżej 2300 m n.p.m., głównie w Tatrach Wysokich.
Cechy charakterystyczne
- Obszar skalistych szczytów i grani
- Gleby występują tylko w niektórych miejscach
- Średnia temperatura roczna poniżej -2 °C
- Średnia grubość pokrywy śnieżnej wynosi około 290 cm
- Woda krąży głównie powierzchniowo
- Intensywne wietrzenie fizyczne skał
- Odpadanie i zmywanie skał na skutek dużych stromizn
Roślinność
Roślinność w piętrze turniowym nie tworzy zwartym łanów, a występuje w postaci kępków w zagłębieniach, szczelinach skał i na półkach skalnych. W trudnych warunkach klimatycznych i glebowych liczba gatunków roślin jest znacznie mniejsza niż w niższych partiach gór.
W dominacji znajdują się mchy, porosty oraz niskie murawy, w tym boimka dwurzędowa. Porosty zajmują więcej miejsca niż rośliny naczyniowe, z którymi współistnieje około 120 gatunków. Wraz ze wzrostem wysokości nad poziomem morza liczba gatunków drastycznie spada, a na najwyższych szczytach pozostają jedynie nieliczne rośliny.
Rośliny w tym piętrze mają postać karłowatą, co jest wynikiem surowych warunków. Przystosowanie do trudnych warunków sprawia, że płożące się rośliny lepiej wykorzystują ciepło ziemi oraz są bardziej odporne na silne wiatry i mrozy. Brak roślin jednorocznych jest związany z krótkim sezonem wegetacyjnym, który nie pozwala im na wytworzenie nasion.
