Pierwsza wojna północna

I Wojna Północna

I Wojna Północna miała miejsce w latach 1700-1721 i była konfliktem zbrojnym, w którym uczestniczyły głównie Szwecja, Rosja, Dania-Norwegia oraz Polska-Litwa. Głównym celem wojny było osłabienie potęgi Szwecji oraz wzrost wpływów Rosji w regionie Bałtyku.

Przyczyny konfliktu

Wojna miała swoje korzenie w rywalizacji o dominację w regionie Morza Bałtyckiego. Kluczowe przyczyny to:

• Ekspansja terytorialna Rosji pod rządami cara Piotra I.
• Ambicje Danii-Norwegii i Polski-Litwy w zakresie odzyskania utraconych wpływów.
• Osłabienie Szwecji po wcześniejszych wojnach.

Przebieg wojny

Wojna rozpoczęła się atakiem Rosji na Szwecję w 1700 roku. Najważniejsze wydarzenia to:

• Bitwa pod Narwą (1700) – katastrofa dla Rosjan.
• Bitwa pod Połtawą (1709) – decydujące zwycięstwo Rosji, które zmieniło bieg wojny.
• Interwencje Danii oraz Polski, które miały na celu osłabienie Szwecji.

Skutki wojny

Konflikt zakończył się w 1721 roku podpisaniem traktatu pokojowego w Nystad. Główne skutki to:

• Osłabienie Szwecji jako mocarstwa w regionie.
• Wzrost potęgi Rosji, która uzyskała dostęp do Bałtyku.
• Zwiększenie wpływów Danii i Polski w regionie.

I Wojna Północna miała długotrwały wpływ na układ sił w Europie Północnej, kształtując przyszłe stosunki między państwami oraz wpływając na dalszą historię regionu.