Pierścień Townenda
Pierścień Townenda to specyficzny rodzaj owiewki silnika gwiazdowego w samolotach. Jest to wąski, profilowany pierścień, który otacza silnik nad głowicami cylindrów. Jego główną funkcją jest redukcja turbulencji, co prowadzi do lepszego chłodzenia oraz zmniejszenia oporu czołowego silnika.
Wynaleziony przez Huberta Townenda z National Physical Laboratory i opatentowany w 1929 roku, pierścień został zaprojektowany tak, aby generować dużą siłę nośną i skierowany przepływ powietrza w stronę kadłuba samolotu, co minimalizowało zaburzenia przepływu za cylindrami i innymi wystającymi elementami.
Porównania z NACA
Równolegle z pracami nad pierścieniem Townenda, National Advisory Committee for Aeronautics (NACA) rozwijało inne rozwiązania. Chociaż wąski pierścień miał mniejszy wpływ na chłodzenie cylindrów w porównaniu do pełnego okapotowania NACA, początkowo był preferowany przez producentów samolotów.
Zastosowanie
Pierścień Townenda był wykorzystywany przez takie firmy jak Boeing, m.in. w myśliwcu Boeing P-26 Peashooter, a także w samolotach Vickers Wellesley i Westland Wallace. W Polsce znalazł zastosowanie w maszynach PZL Ł.2.
Wyniki badań
- Badania porównawcze wykazały, że użycie okapotowania NACA znacząco zmniejszało opory.
- Przykład bombowca Martin B-10 pokazał, że z okapotowaniem NACA mógł on osiągać prędkość wyższą o około 30 km/h w porównaniu do wersji z pierścieniem Townenda.
- Dzięki poprawionej aerodynamice, samoloty z okapotowaniem NACA miały również niższe prędkości lądowania.
Podsumowanie
Pierścień Townenda był istotnym wynalazkiem w konstrukcji silników lotniczych, jednak z czasem ustąpił miejsca bardziej efektywnym rozwiązaniom, takim jak okapotowanie NACA, które oferowało lepsze parametry aerodynamiczne i chłodzenia.
