Pierre Mendès France (ur. 11 stycznia 1907, zm. 18 października 1982) – francuski polityk, znany ze swojego zaangażowania w ideę socjalizmu oraz dekolonizacji.
Młodość i początki kariery politycznej
Pochodził z żydowskiej rodziny o portugalskich korzeniach. W wieku 21 lat uzyskał kwalifikacje adwokackie i wstąpił do Partii Radykalnej. W 1932 roku został najmłodszym członkiem Zgromadzenia Narodowego, a w 1936 roku objął stanowisko sekretarza stanu ds. finansów w rządzie Frontu Ludowego.
W czasie II wojny światowej
W 1940 roku sprzeciwiał się kapitulacji Francji. Po dojściu do władzy Philippe’a Pétaina, Mendès France został skazany na więzienie, jednak udało mu się uciec i nawiązać współpracę z generałem Charles’em de Gaulle’em. Służył w lotnictwie i w 1943 roku został komisarzem ds. finansów.
Kariera w IV Republice
W 1947 roku Mendès France powrócił do Zgromadzenia Narodowego. Od 1950 roku krytykował kolonializm francuski i sprzeciwiał się wojnie w Indochinach.
Premier rządu Republiki
Na premierze został mianowany 18 czerwca 1954 roku. Jego głównym celem było zakończenie wojny w Indochinach, co udało mu się osiągnąć na konferencji w Genewie. Dodatkowo, przyczynił się do nadania autonomii Tunezji. Jego rząd upadł w lutym 1955 roku po odrzuceniu przez Zgromadzenie projektu przystąpienia do Europejskiej Wspólnoty Obronnej. Po upadku gabinetu stwierdził, że jego osiągnięcia nie mogą zostać zatrzymane. Współczesne oceny jego działań wskazują na znaczące sukcesy w polityce zagranicznej oraz rozpoczęcie procesu dekolonizacji.
V Republika
W 1958 roku Mendès France sprzeciwiał się przekazaniu władzy de Gaulle’owi i jako jeden z nielicznych głosował przeciwko jego inwestyturze. Po wyborach w 1958 roku stracił mandat. W późniejszych latach wstąpił do Zjednoczonej Partii Socjalistycznej, uzyskując ponowny mandat w 1967 roku, ale rok później przegrał. Wspierał Mitterranda w jego kampaniach prezydenckich, ale sam nie powrócił do aktywnej polityki. Mendès France był również autorem kilkunastu książek.
