Pięciobój antyczny

Pięciobój Antyczny

Pięciobój antyczny, znany jako pentatlon (gr. πένταθλον), to dyscyplina sportowa, która powstała w starożytnej Grecji. W skład pięcioboju wchodziły następujące konkurencje: bieg na dystansie jednego stadionu, skok w dal, rzut dyskiem, rzut oszczepem oraz zapasy. Była to dyscyplina olimpijska od 708 p.n.e.

Opis Zawodów

Uczestnicy musieli wykazać się umiejętnościami w pięciu różnych konkurencjach. Aby zdobyć zwycięstwo, zawodnik musiał wygrać w trzech z nich. Kolejność rozgrywania konkurencji jest przedmiotem dyskusji; najpowszechniej przyjmuje się, że bieg na dystansie, rzut dyskiem, skok w dal, rzut oszczepem oraz zapasy były rozgrywane w takiej właśnie kolejności. Zapasy zawsze odbywały się na końcu zawodów.

W przypadku, gdy żaden zawodnik nie wygrał trzech konkurencji, rozgrywano bieg, a jeśli nadal nie było rozstrzygnięcia, przeprowadzano zapasy.

Historia Pięcioboju

Według mitologii pięciobój został ustanowiony przez Jazona, aby uhonorować Peleusa. Wśród Argonautów wyróżniali się najlepsi zawodnicy w poszczególnych konkurencjach. Po raz pierwszy pięciobój został rozegrany na igrzyskach olimpijskich podczas XII olimpiady w 708 p.n.e.

Lista Zwycięzców

• Informacje na temat zwycięzców pięcioboju można znaleźć w banku danych igrzysk olimpijskich Fundacji Świata Helleńskiego (gr. Ίδρυµα Μείζονος Ελληνισµού).