Philip Kapleau
Philip Kapleau (20 sierpnia 1912 – 6 maja 2004) był amerykańskim nauczycielem buddyzmu zen, związanym z tradycją Sanbō Kyōdan, która łączy szkoły sōtō i rinzai.
Życiorys
Kapleau ukończył studia prawnicze i pracował jako reporter sądowy. Po II wojnie światowej relacjonował procesy zbrodniarzy hitlerowskich w Norymberdze oraz japońskich zbrodniarzy wojennych w Tokio. Te doświadczenia skłoniły go do refleksji nad życiem i śmiercią, co doprowadziło do porzucenia kariery w dziennikarstwie.
W 1953 roku Kapleau rozpoczął praktykę zen w Japonii, ucząc się u trzech mistrzów: Soena Nakagawy, Daiuna Sogaku Harady i Hakuuna Yasutaniego. U Yasutaniego praktykował przez 10 lat, pełniąc także rolę tłumacza. W 1965 roku został wyświęcony na kapłana i uzyskał pozwolenie na nauczanie.
Twórczość
Philip Kapleau jest autorem kilku książek, w tym czterech przetłumaczonych na język polski:
- Trzy filary Zen (1965, wyd. pol. 1988)
- Koło życia i śmierci (1972, wyd. pol. 1986)
- Zen: świt na zachodzie (1979, wyd. pol. 1985)
- Ochraniać wszelkie życie: buddyjski podręcznik do wegetarianizmu (1980, wyd. pol. 1985)
Trzy filary Zen była jedną z pierwszych książek o zen wydanych na Zachodzie, ukazując praktyczną stronę tej filozofii. Obok dzieła Shunryu Suzukiego, książka ta znacząco wpłynęła na odbiór zen w krajach zachodnich. Zawiera wykłady Yasutaniego oraz formalne rozmowy z uczniami. Została przetłumaczona na 12 języków. Kapleau zakończył współpracę z Yasutanim z powodu różnic w podejściu do „uzachodnienia” zen.
Podsumowanie
Philip Kapleau był kluczową postacią w popularyzacji buddyzmu zen na Zachodzie, łącząc tradycje wschodnie z nowoczesnymi oczekiwaniami kulturowymi. Jego prace nadal inspirują wielu poszukujących duchowych ścieżek.
