Perspektywa Linearna
Perspektywa linearna, znana także jako perspektywa zbieżna, to technika artystyczna umożliwiająca przedstawienie rzeczywistości na płaskiej powierzchni w sposób, który sprawia wrażenie głębi. Została ona opracowana w XV wieku przez florenckiego architekta Leone Battista Albertiego.
Główną zasadą perspektywy linearnej jest iluzja zmniejszania się przedmiotów w miarę oddalania od widza oraz zbieżność linii ku horyzontowi. Wyróżnia się różne typy perspektywy linearnej, takie jak:
- perspektywa czołowa
- perspektywa boczna
- perspektywa ukośna
- perspektywa żabia (niska)
- perspektywa ptasia (wysoka)
Choć zasady perspektywy były znane już w starożytności, w średniowieczu malarstwo często traktowano w sposób dwuwymiarowy. Próbę przedstawienia trzech wymiarów podjęto ponownie w XIV wieku, m.in. w freskach Giotta di Bondone.
Pierwszym artystą, który w pełni opracował zasady perspektywy linearnej, był Filippo Brunelleschi.
Rodzaje Perspektywy Linearnej
- perspektywa z jednym punktem zbiegu
- perspektywa z dwoma punktami zbiegu
- perspektywa z trzema punktami zbiegu
Przykłady Perspektywy w Malarstwie
- Johannes Vermeer – Kobieta pisząca list i jej służąca, 1670
- Giovanni Antonio Canal – Wenecja: Plac św. Marka i kolumnada Nowych Prokuracji, 1756
