Pens w Wielkiej Brytanii
Pens to moneta zdawkowa, która była używana w Wielkiej Brytanii oraz jej terytoriach zależnych od wczesnego średniowiecza. Po raz pierwszy została wybita około 765 roku przez króla Heaberhta z Kentu, jako naśladownictwo srebrnego denara karolińskiego. Początkowo pens ważył maksymalnie 1,55 g. Złoty pens pojawił się w Mercji dzięki królowi Offie, a Henryk III w XIII wieku próbował wprowadzić monetę złotą.
Reforma walutowa
Reforma walutowa z 15 lutego 1971 roku zrewolucjonizowała system monetarny w Wielkiej Brytanii. Przed reformą:
- 1 funt = 20 szylingów
- 1 szyling = 12 pensów
Po reformie 1 funt został podzielony na 100 pensów. Stare monety, takie jak szyling, przestały być używane, a pens zaczęto oznaczać jako „p”. Symbol funta pozostał bez zmian, a zapis kwot stał się dziesiętny, na przykład: £23.50.
Znaczenie słowa „pens”
W języku angielskim istnieją dwa znaczenia polskiego słowa „pens”:
- penny – moneta jednopensowa
- pence – wartość pensów
Przykładowo, eightpence oznacza 8 pensów.
Pens w innych krajach
Pens był oficjalną zdawkową monetą na Malcie od 1825 do 2007 roku, kiedy wprowadzono euro. W Irlandii, pens funkcjonował jako 1/100 funta irlandzkiego od 1971 do 2001 roku. W Nowej Zelandii, Australii oraz RPA pens był równowartością 1/12 szylinga przed wprowadzeniem reform walutowych. Obecnie angielska nazwa penny jest czasami stosowana nieoficjalnie do określenia centów amerykańskich i kanadyjskich.
