Peng Dehuai
Peng Dehuai (24 października 1898 – 29 listopada 1974) był chińskim dowódcą wojskowym oraz politykiem komunistycznym, uznawanym za marszałka Chińskiej Republiki Ludowej. W swojej karierze wojskowej był związany zarówno z Kuomintangiem, jak i Komunistyczną Partią Chin, w której zyskał uznanie jako jeden z głównych dowódców w czasie wojny z Japonią oraz w chińskiej wojnie domowej.
Wczesne życie
Peng urodził się w Hunan, w rodzinie rolniczej. Jego dzieciństwo było naznaczone trudnościami, w tym stratą matki i głodem, co wpłynęło na jego późniejsze poglądy polityczne. W wieku młodzieńczym rozpoczął pracę, a w 1928 roku dołączył do Komunistycznej Partii Chin.
Kariera wojskowa
Podczas II wojny chińsko-japońskiej, Peng dowodził siłami komunistycznymi w obronie Shanxi, a w 1940 roku przeprowadził udaną ofensywę przeciwko Japończykom. Po zakończeniu tej wojny brał udział w wojnie domowej, odnosząc sukcesy przeciwko Kuomintangowi.
Ministerstwo Obrony
W latach 1954–1959 Peng pełnił funkcję ministra obrony, a także był członkiem Biura Politycznego. Jego podejście do modernizacji armii opartej na wzorcach radzieckich zyskało poparcie, ale w 1959 roku został usunięty ze stanowisk za krytykę „Wielkiego skoku”.
Rewolucja kulturalna
Peng został aresztowany w 1966 roku w trakcie rewolucji kulturalnej, gdzie był obiektem brutalnych represji ze strony Czerwonej Gwardii. Po jego aresztowaniu, jego żona również doświadczyła prześladowania. Mimo prób ratunku ze strony niektórych działaczy, Peng został odsunięty od życia politycznego.
Rehabilitacja
Po śmierci Mao Zedonga w 1976 roku, Deng Xiaoping podjął działania na rzecz rehabilitacji Penga. W 1978 roku jego postać została publicznie oczyszczona z zarzutów, a decyzja o jego potępieniu uznana za błędną. Peng jest obecnie uważany za jednego z najwybitniejszych wojskowych XX wieku w Chinach.
Podsumowanie
- Urodziny: 24 października 1898, Hunan, Chiny.
- Śmierć: 29 listopada 1974, Pekin, Chiny.
- Wojny: II wojna chińsko-japońska, wojna domowa, wojna koreańska.
- Stanowiska: Minister obrony, członek Biura Politycznego KPCh.
- Rehabilitacja: Pośmiertnie zrehabilitowany w 1978 roku.
