Penaty w Mitologii Rzymskiej
Penaty (łac. Dii Penates) to bóstwa opiekuńcze w mitologii rzymskiej, wywodzące się z tradycji etruskiej. Strzegły ogniska domowego oraz spiżarni, czczone obok larów. Najczęściej przedstawiano je w formie małych figurek wykonanych z różnych materiałów, takich jak drewno, glina, wosk, srebro czy kość słoniowa.
Co miesiąc odbywały się obchody ku ich czci, podczas których posążki ozdabiano kwiatami. W ofiarach dla penatów składano wino, kadzidła, owoce oraz czasami młode owce i kozy.
Rodzaje Penatów
W mitologii występowały zarówno penaty domowe, jak i publiczne. Penaty domowe były związane z rodziną i gospodarstwem, natomiast penaty publiczne opiekowały się określonymi osiedlami lub miastami.
- Penaty Rzymu: Przedstawiane jako dwaj młodzieńcy, miały być przywiezione z Troi przez Eneasza.
- Przechowywane pierwotnie w Lawinium, następnie przeniesione do rzymskiej świątyni Westy.
Znaczenie Penatów
Penaty pełniły istotną rolę w życiu codziennym Rzymian, symbolizując ochronę i błogosławieństwo dla domostw oraz społeczności. Ich kult był integralną częścią rzymskiej religii domowej i publicznej.
Przypisy
Kategoria: Bogowie rzymscy
