Pojęcie pazia w historii
Paź to chłopiec z rodów szlacheckich, który pełnił służbę na dworze monarchy, magnata lub rycerza. W średniowieczu paziowie byli młodymi chłopcami, którzy od siódmego roku życia przez siedem lat uczyli się pełnienia roli giermka, asystując rycerzowi. Zwykle kończyli tę służbę w wieku czternastu lat.
Rola paziów w średniowieczu
Paziowie pełnili funkcje osobistego personelu arystokracji oraz rodziny królewskiej. Byli odpowiedzialni za różne obowiązki na zamkach i dworach, stanowiąc istotny element arystokratycznego życia.
- Asystowanie rycerzowi
- Obsługa na dworach i zamkach
- Noszenie liberii podczas rozrywek arystokracji
Współczesne znaczenie tytułu pazia
Według Międzynarodowej Akademii Kamerdynerów, współczesne paziowie to czeladnicy lokaja, którzy wykonują lżejsze zadania. W Austro-Węgrzech tytuł c. k. pazia nadawany był Polakom w zaborze austriackim, ograniczając ich liczbę do 30. Tytuł ten mogli otrzymać jedynie wychowankowie C. K. Akademii Terezjańskiej, a jego utrata następowała po ukończeniu tej uczelni.
Udział paziów w uroczystościach dworskich był istotny, a ich obecność podkreślała status arystokratyczny. Współczesne rozumienie roli paziów odnosi się do tradycji, które przetrwały do dnia dzisiejszego.
