„`html
Pawłocin
Pawłocin, dawniej znany jako Pawlozinnen, to wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa suwalskiego. Wieś znajduje się przy historycznej granicy Prus Książęcych i Mazowsza.
Historia
Wieś została założona w XV wieku w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. W dokumentach z XV i XVI wieku występuje pod różnymi nazwami, m.in. Paulotzine oraz Pawloczin. Historia osady sięga 1424 roku, kiedy to Bartosz i Rafał z Pisza starali się o tereny obejmujące 70 łanów w niezamieszkanej dąbrowie nad rzeką Pauloczinstog (obecnie rzeka Konopka). W 1435 roku dobra służebne na prawie chełmińskim zostały nadane przez komtura bangijskiego Erazma Fishborna, co wiązało się z wolnizną od służby zbrojnej.
W 1519 roku wieś została wymieniona w kontekście „popisu wojskowego”. Po wojnie z Mazowszem, Zakon Krzyżacki skonfiskował dobra Pawłocina, a ich właściciel, Mikołaj Pawłoczyński, stracił je na rzecz Pawła Ozora. W 1526 roku król Zygmunt Stary próbował przywrócić dobra dla Pawłoczyńskiego, jednak bezskutecznie. W 1529 roku Paweł Ozor sprzedał część swojego majątku rodzinie Pawłoczyńskich, co doprowadziło do powstania nazwiska drobnej szlachty – Pawłoczyński.
Położenie
Pawłocin znajduje się na terenie Pojezierza Ełckiego, w odległości 7 km na wschód od Białej Piskiej. Przez wieś przebiega droga do Prostek. W pobliżu znajduje się strumyk Pawłocina oraz kilka wzniesień, takich jak Góra Dąbrowa (157 m n.p.m.), Walewska Góra (199 m n.p.m.) i Góra Pawłocińska (168 m n.p.m.), wszystkie w promieniu 2 km od wsi.
Zabytki
- Dawny cmentarz ewangelicki z XIX wieku, wpisany do gminnego rejestru zabytków.
- Mogiła żołnierza rosyjskiego z 1915 roku, która nie zachowała się.
Bibliografia
- Grzegorz Białuński: Kolonizacja Wielkiej Puszczy (do 1568 roku). Olsztyn, OBN, 2002.
- Encyklopedia Warmii i Mazur
„`
