Pawło Skoropadski
Pawło Skoropadski (15 maja 1873 – 26 kwietnia 1945) był ukraińskim politykiem i wojskowym, który pełnił funkcję hetmana Państwa Ukraińskiego w 1918 roku. W przeszłości był generałem lejtnantem Armii Imperium Rosyjskiego, uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej oraz I wojnie światowej.
Życiorys
Skoropadski rozpoczął swoją służbę wojskową w armii carskiej, awansując na kolejne stopnie wojskowe: pułkownika w 1906, generała-majora w 1912 i generała-lejtnanta w 1916. W czasie I wojny światowej dowodził ważnymi jednostkami wojskowymi.
29 kwietnia 1918, z poparciem Niemców, przejął władzę w Ukraińskiej Republice Ludowej, obwieszczając się hetmanem. Jego rządy trwały do 14 grudnia 1918, kiedy to został obalony przez Symona Petlurę. Po obaleniu, Skoropadski opuścił Kijów w przebraniu, wycofując się wraz z niemieckimi wojskami.
Po wojnie osiedlił się w Berlinie, a następnie w Szwajcarii, angażując się w działania ukraińskich organizacji politycznych na uchodźstwie. W 1939 krytykował okupację Zakarpacia przez Węgrów i starał się pomóc ukraińskim działaczom nacjonalistycznym w obozach koncentracyjnych podczas II wojny światowej.
Skoropadski zmarł na skutek ran odniesionych podczas alianckiego bombardowania w kwietniu 1945 roku. Pochowany został na cmentarzu w Oberstdorfie.
Przypisy
Skoropadski pozostaje znaczącą postacią w historii Ukrainy, a jego działania miały wpływ na kształtowanie się ukraińskiej państwowości w trudnych czasach po I wojnie światowej.
Bibliografia
- Jan Jacek Bruski, Petlurowcy, Kraków 2004.
- Henryk Józewski, Zamiast pamiętnika, Paryż 1982–1983.
- Karol Wędziagolski, Pamiętniki: wojna i rewolucja, kontrrewolucja, bolszewicki przewrót, warszawski epilog, Warszawa 2007.
