Pawieł Jefimowicz Dybienko
Pawieł Dybienko (ur. w Ludkowie, 1889 – zm. 29 lipca 1938 w Kommunarce) był rosyjskim i radzieckim marynarzem pochodzenia ukraińskiego, bolszewikiem i uczestnikiem rewolucji październikowej. Odegrał kluczową rolę w przewrocie w Piotrogrodzie w 1917 roku oraz w późniejszym rozpędzeniu Zgromadzenia Konstytucyjnego. Dybienko był również dowódcą w czasie wojny domowej w Rosji oraz komandarmem II rangi Armii Czerwonej.
Wczesne życie
Dybienko pochodził z ubogiej rodziny chłopskiej i nie ukończył szkoły średniej. Zanim w 1912 roku został powołany do wojska, pracował jako doker. Jego działalność polityczna rozpoczęła się przed wybuchem I wojny światowej, kiedy to wszedł w kręgi socjaldemokratyczne.
Działalność w rewolucji i wojnie domowej
W 1917 roku Dybienko był aktywnym uczestnikiem rewolucji październikowej, organizując oddziały marynarzy do działań przeciwko Rządowi Tymczasowemu. Jego rola w obaleniu rządu oraz późniejszym rozprzestrzenieniu władzy bolszewickiej była istotna. Po wojnie domowej, w 1919 roku, Dybienko dowodził siłami Armii Czerwonej w Krymie, gdzie proklamowano Krymską Socjalistyczną Republikę Radziecką. Brał także udział w tłumieniu buntów.
Wielki terror i aresztowanie
W 1937 roku Dybienko był zaangażowany w czystki w Armii Czerwonej, a jego działania doprowadziły do aresztowania wielu oficerów. W styczniu 1938 roku został oskarżony o współpracę z wywiadem niemieckim oraz inne przestępstwa. Po brutalnym śledztwie przyznał się do stawianych mu zarzutów, obciążając innych oficerów.
Śmierć
Dybienko został skazany na śmierć i stracony 29 lipca 1938 roku, w czasie wielkiego terroru w ZSRR. Jego postać pozostaje kontrowersyjna, będąc jednocześnie symbolem bolszewickiej rewolucji i ofiarą czystek stalinowskich.
Podsumowanie
- Urodziny: 1889, Ludkowo, gubernia czernihowska.
- Śmierć: 29 lipca 1938, Kommunarka, ZSRR.
- Stopień: komandarm II rangi.
- Udział w rewolucji październikowej i wojnie domowej w Rosji.
- Aresztowanie i egzekucja w trakcie wielkiego terroru.
