Paweł V
Paweł V (łac. Paulus V, właściwie Camillo Borghese; ur. 17 września 1552, zm. 28 stycznia 1621) był włoskim duchownym katolickim, który pełnił funkcję 233. papieża od 16 maja 1605 do 28 stycznia 1621.
Życiorys
Wczesne życie
Pochodził z rodziny prawniczej, studiował prawo w Perugii i Padwie. Po powrocie do Rzymu pracował jako prawnik kurialny oraz referendarz Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. W marcu 1576 został wikariuszem bazyliki liberiańskiej, a w 1596 mianowano go kardynałem przez papieża Klemensa VIII. W 1603 objął funkcję wikariusza generalnego Rzymu.
Pontyfikat
Za cel swojego pontyfikatu uznał wzmocnienie autorytetu papiestwa. Podejmował działania przeciwko władzy świeckiej, w tym obłożył ekskomuniką senat i dożę Wenecji. Jego polityka zmierzała również do zbliżenia z Francją, jednak nie przyniosła oczekiwanych rezultatów.
Działał na rzecz katolików w Anglii i Irlandii, jednak napotkał opór ze strony Parlamentu. Wspierał Polaków podczas II wojny polsko-rosyjskiej, mając nadzieję na podporządkowanie Rosji papiestwu.
Papież Paweł V dbał o dyscyplinę w Kościele, potwierdzając nakaz biskupów przebywania w diecezjach. Wzmocnił działalność misyjną, wspierając misje kapucynów w Kongo i jezuitów w Paragwaju. Zatwierdził także Instytut Kongregacji Oratorian oraz kanonizował kardynała Karola Boromeusza.
Podczas jego pontyfikatu kontynuowano budowę bazyliki św. Piotra, a także poprawiono zaopatrzenie Rzymu w wodę poprzez odbudowę akweduktów. Papież podejmował działania w celu potępienia teorii Kopernika, co miało wpływ na dalsze losy Galileusza.
Zmarł 28 stycznia 1621 roku w wyniku wylewu.
Nominacje kardynalskie
Paweł V kreował 60 kardynałów w trakcie swojego pontyfikatu.
Bibliografia
* Richard P. McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003.
