Paweł Spandowski
Paweł Spandowski (22 marca 1885 – 23 lipca 1918) był polskim ekonomistą i działaczem spółdzielczości. Urodził się w Chełmnie jako syn malarza Piotra, a jego młodszy brat, Franciszek, również był ekonomistą.
Wykształcenie i kariera
Spandowski ukończył gimnazjum w Chełmnie, a w 1904 roku zdał maturę. Następnie studiował teologię w Pelplinie oraz nauki państwowe na uniwersytetach we Fryburgu Bryzgowijskim i Monachium, gdzie w 1909 roku uzyskał doktorat z ekonomii.
Po ukończeniu studiów pracował w Banku Ludowym w Lubawie, a potem w Pelplinie. W 1912 roku został sekretarzem i rewizorem w Patronacie Związku Spółek Zarobkowych w Poznaniu, angażując się w tworzenie polskich spółdzielni w zaborach rosyjskim i austriackim.
Twórczość i wykłady
Spandowski był autorem licznych artykułów dotyczących spółdzielczości. W 1917 roku prowadził wykłady na Kursach Akademickich dla Wyższej Administracji Polskiej, które opublikowano w pracy Z praktyki spółek wielkopolskich. Jego inne prace to:
- Przemysł w Księstwie i Prusach Królewskich (1912)
- Kooperacja handlowo-rolnicza (1918)
- Pod adresem przyszłego prawa polskiego w towarzystwach akcyjnych (1918)
Spandowski zmarł w 1918 roku i został pochowany na cmentarzu św. Marcina. Jego nagrobek, zaprojektowany przez Marcina Rożka, został zniszczony podczas okupacji niemieckiej.
Bibliografia
- Jerzy Szews, Paweł Spandowski w: Polski Słownik Biograficzny, tom XLI, 2002
- Zasłużeni ludzie Pomorza Nadwiślańskiego z okresu zaboru pruskiego. Szkice biograficzne, Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk, 1979
