Paweł Giżycki
Paweł Giżycki, urodzony około 1400 roku, zmarł 27 lub 28 stycznia 1463 w Pułtusku. Był biskupem płockim, scholastykiem oraz kanonikiem gnieźnieńskim, krakowskim i płockim.
Życiorys
Giżycki był synem Więcława (Wacława), sędziego ziemskiego sochaczewskiego, oraz Elżbiety. Miał braci: Wincentego, marszałka książąt mazowieckich, oraz Zygmunta, kanonika płockiego.
Studiował w Pradze, gdzie w 1419 roku uzyskał tytuł bakałarza nauk wyzwolonych. W ciągu swojej kariery zgromadził liczne godności kościelne, a także pełnił urząd pisarza ziemskiego krakowskiego. 29 maja 1439 roku został wybrany na biskupa płockiego, a 27 grudnia tego samego roku przyjął sakrę biskupią.
W trakcie swojej posługi Giżycki dokonał podziału archidiakonatu płockiego na dwie części: płocką i pułtuską. W 1444 roku wspólnie z biskupem włocławskim ustalił granice obu diecezji. Po śmierci Władysława Warneńczyka, w 1446 roku, rekomendował na króla jednego z książąt mazowieckich. Pełnił również rolę regenta księstwa płockiego w imieniu małoletnich książąt.
Jako biskup, sprzeciwiał się wcieleniu Mazowsza do Korony i był zdecydowanym przeciwnikiem husytów. Był fundatorem kolegiaty w Pułtusku, gdzie został pochowany po swojej śmierci. Na płockiej stolicy biskupiej zastąpił go Ścibor z Gościeńczyc.
Bibliografia
- Słowikowski T. Giżycki Paweł (zm. 1463). W: Polski Słownik Biograficzny. T. VIIІ/1, zeszyt 36. Wrocław — Kraków — Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1959, s. 23—25.
Kategorie
- Biskupi płoccy
- Kanonicy gnieźnieńskiej kapituły katedralnej
- Kanonicy poznańscy
- Kanonicy krakowscy
- Kanonicy płoccy
- Pochowani w bazylice kolegiackiej Zwiastowania NMP w Pułtusku
