Paweł Finder
Paweł Finder, znany również jako „Paweł Paul” oraz „Paul Reynot”, urodził się 19 września 1904 roku w Leszczynach. Był polskim działaczem komunistycznym i chemikiem, pełniącym funkcję I sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w latach 1942-1943. Zmarł 26 lipca 1944 roku w Warszawie.
Życiorys
Młodość
Finder pochodził z zamożnej żydowskiej rodziny kupieckiej. Po ukończeniu gimnazjum w Bielsku rozpoczął działalność w ruchu syjonistycznym, a następnie wyjechał do Palestyny. Po powrocie do Polski ukończył gimnazjum i rozpoczął studia w Wiedniu, gdzie zaangażował się w ruch komunistyczny. W 1926 roku uzyskał dyplom inżyniera chemika w Francji.
Działalność polityczna
W latach 1922-1928 był aktywnym członkiem Komunistycznej Partii Austrii, a później Francuskiej Partii Komunistycznej. Po powrocie do Polski w 1928 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Polski (KPP). W 1934 roku został aresztowany i skazany na 10 lat więzienia za działalność przeciwko państwu polskiemu, z czego ostatecznie odsiedział 6 lat. W więzieniach angażował się w działalność komunistyczną.
II wojna światowa
W 1939 roku, po wybuchu II wojny światowej, został zwolniony z więzienia i przeszedł do Warszawy. Po kapitulacji stolicy działał w Białymstoku, a w 1941 roku został przyjęty do Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). W 1942 roku współzakładał PPR i pełnił funkcję II sekretarza. Po śmierci Marcelego Nowotki w 1942 roku, Finder objął stanowisko I sekretarza PPR.
Aresztowanie i śmierć
Finder został aresztowany przez Gestapo 14 listopada 1943 roku. Zginął 26 lipca 1944 roku, rozstrzelany w ruinach warszawskiego getta.
Ordery i odznaczenia
- Order Krzyża Grunwaldu I Klasy – pośmiertnie, postanowienie Prezydenta RP z 26 lipca 1948
Upamiętnienie
W Warszawie, na fasadzie budynku, w którym został aresztowany, znajduje się tablica pamiątkowa. W latach 1972-1990 jego imię nosiła Szkoła Podstawowa nr 8 w Rzeszowie. Do 1991 roku jego imieniem nazwano ulice w wielu polskich miastach.
