Paulin Frydman
Paulin Frydman (26 maja 1905 – 2 lutego 1982) był polskim szachistą pochodzenia żydowskiego, który od lat 40. XX wieku reprezentował Argentynę. W 1955 roku uzyskał tytuł mistrza międzynarodowego.
Życiorys
W okresie międzywojennym Frydman wyróżniał się jako jeden z czołowych szachistów Warszawy. W 1926 roku zdobył tytuł wicemistrza Polski, a w kolejnych latach osiągał różne wyniki w mistrzostwach kraju, w tym brązowy medal w 1935 roku. Czterokrotnie zdobył tytuł mistrza Warszawy (1931-1936) i w 1937 roku pomógł Warszawie zdobyć drużynowe mistrzostwo Polski.
Frydman zadebiutował na olimpiadzie szachowej w Hadze w 1928 roku i uczestniczył we wszystkich siedmiu przedwojennych olimpiadach, zdobywając łącznie dziesięć medali olimpijskich (sześć drużynowych i cztery indywidualne), w tym złoty medal w 1930 roku w Hamburgu. Jego indywidualne osiągnięcia obejmują zwycięstwa w międzynarodowych turniejach w Budapeszcie (1934) i Helsinkach (1935).
Wybuch II wojny światowej zastał Frydmana w Argentynie, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu szachowym, osiągając dobre wyniki w międzynarodowych turniejach. W 1941 roku założył kawiarnię szachową, która zapewniła mu niezależność finansową. Przyjaźnił się z Witoldem Gombrowiczem, który często odwiedzał jego lokal. W 1978 roku, z okazji olimpiady szachowej, Frydman został uhonorowany medalem 50-lecia Polskiego Związku Szachowego.
Według systemu Chessmetrics, w grudniu 1934 roku Frydman zajmował 19. miejsce na świecie.
Podsumowanie osiągnięć
- Wicemistrz Polski (1926)
- Brązowy medalista mistrzostw Polski (1935)
- Drużynowy mistrz Polski (1937)
- Złoty medal olimpijski (1930)
- 10 medali olimpijskich (6 drużynowych, 4 indywidualne)
- Uczestnik wszystkich siedmiu przedwojennych olimpiad
- Założyciel kawiarni szachowej w Buenos Aires
Bibliografia
- W. Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom I, Warszawa 1986
