Paul d’Estournelles de Constant
Paul d’Estournelles de Constant, właściwie Paul Henri Benjamin Balluet, baron de Constant de Rebecque d’Estournelles, urodził się 22 listopada 1852 roku w La Flèche, a zmarł 15 maja 1924 roku w Paryżu. Był to francuski polityk i dyplomata, który w 1909 roku otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.
W swojej karierze dyplomatycznej osiągnął status ministra pełnomocnego. Działał także w polityce, będąc wielokrotnie członkiem parlamentu francuskiego. Zasiadał jako deputowany z departamentu Sarthe w latach 1892–1904, a następnie jako senator od 1904 roku. D’Estournelles de Constant angażował się w międzynarodowe inicjatywy na rzecz rozbrojenia oraz pojednania między narodami.
Był członkiem francuskiej delegacji na Konferencje Pokojowe w Hadze w 1899 i 1907 roku. Po pierwszej konferencji zdołał przekonać prezydenta USA, Theodore’a Roosevelta, do skierowania konfliktu amerykańsko-meksykańskiego do Stałego Trybunału Arbitrażowego, co wzmocniło jego rolę w rozwiązywaniu sporów międzynarodowych.
W 1905 roku założył w Paryżu Stowarzyszenie na rzecz Pojednania Międzynarodowego. Za swoje działania na rzecz pokoju otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla wspólnie z belgijskim politykiem Augustem Beernaertem.
Publikacje
- La politique française en Tunisie (1891)
- La conciliation internationale (1906)
- Pour la Société des Nations (1921)
- Le rapprochement franco-allemand (1909)
- Pour l’aviation (1909)
- Les États-Unis d’Amérique (1913)
Bibliografia
- Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001
Paul d’Estournelles de Constant pozostaje istotną postacią w historii francuskiej polityki oraz dyplomacji, znany z zaangażowania w działania na rzecz pokoju i współpracy międzynarodowej.
