Patrycjat
Patrycjat, wywodzący się z łaciny, to najbogatsza warstwa mieszczan, która istniała od XII do XVIII wieku. Członkowie tej grupy pełnili istotne role w miastach, posiadając władzę ekonomiczną i polityczną. Do patrycjatu zaliczano m.in. członków rady miejskiej, zamożnych kupców, rzemieślników, bankierów oraz właścicieli gruntów miejskich.
Historia rozwoju patrycjatu
Patrycjat jako kategoria społeczna zaczyna się wyodrębniać od XII wieku, a jego rozwój w Polsce ściśle związany był z przywilejami monarszymi oraz niemieckim prawem. Szczególny rozwój polskiego patrycjatu miał miejsce w XIV wieku.
Członkowie patrycjatu dążyli do dorównania szlachcie. Jednak kryzys miast i mieszczaństwa, który rozpoczął się w XVII wieku i trwał do XVIII wieku, przyczynił się do stopniowego zaniku tej warstwy społecznej.
