Wyścig Paryż-Roubaix
Wyścig Paryż-Roubaix, znany również jako „piekło północy”, to jeden z najważniejszych klasycznych wyścigów kolarskich, odbywający się corocznie w północnej Francji. Jest jednym z pięciu „pomników kolarstwa”, obok takich wyścigów jak Mediolan-San-Remo czy Liège-Bastogne-Liège. Charakteryzuje się odcinkami wytyczonymi po brukowanych trasach, co sprawia, że zaliczany jest do wiosennych klasyków brukowych.
Wyścig, organizowany przez Amaury Sport Organisation, ma dystans 259 km, z czego aż 55 km przebiega po „kocich łbach”. Przed startem zawodnicy przygotowują swoje rowery, stosując wzmocnione łańcuchy i koła oraz specjalne maści ochronne.
Historia
Paryż-Roubaix został zainicjowany przez przemysłowców z Roubaix, Théodore’a Vienne’a i Maurice’a Pereza, w związku z budową welodromu w tym mieście. Pierwsza edycja miała miejsce 19 kwietnia 1896, a zwycięzcą został Niemiec Joseph Fischer. Najwięcej zwycięstw, cztery, zdobyli Belgowie Roger De Vlaeminck i Tom Boonen. Wyścig od 2005 roku był częścią cyklu ProTour, a od 2011 roku należy do UCI World Tour.
Znaczenie i przydomki
Wyścig Paryż-Roubaix ma kilka przydomków, takich jak „królowa klasyków” czy „piekielna niedziela”. Uznawany jest za jeden z najtrudniejszych wyścigów jednodniowych na świecie, co przyciąga najlepszych kolarzy.
