Park Szczytnicki
Park Szczytnicki, znany również jako Scheitniger Park, to jeden z największych parków we Wrocławiu, zajmujący powierzchnię około 100 hektarów. Położony jest na wschód od Starej Odry, na terenie dawnej wsi Szczytniki, która została włączona do miasta w 1868 roku. Park charakteryzuje się krajobrazowym układem oraz różnorodnością dendrologiczną, z około 350 gatunkami drzew i krzewów, w tym roślinami z Azji oraz Ameryki Południowej i Północnej.
Historia
W XVI wieku wieś Szczytniki została podzielona na Nowe i Stare Szczytniki, które w XVII wieku przekształciły się w osiedla rezydencjonalne. Już w XVIII wieku las w Starych Szczytnikach przyciągał wrocławian. W 1783 roku Fryderyk Ludwik Hohenlohe założył tu jeden z pierwszych parków w stylu angielskim w Europie. Po powodzi w 1997 roku park został odbudowany i ponownie otwarty w 1999 roku. Na terenie parku znajduje się willa architekta Maxa Berga, twórcy Hali Stulecia. W 2008 roku posadzono japońskie wiśnie, obok Ogrodu Japońskiego.
Drewniany kościół
W parku Szczytnickim znajduje się drewniany kościół pod wezwaniem Świętego Jana Nepomucena, zbudowany na przełomie XVI i XVII wieku. Początkowo stał w Starym Koźlu, a w XVIII wieku został przeniesiony do Kędzierzyna, a stamtąd w 1913 roku do Wrocławia. Przy kościele znajduje się kamienny krzyż, przeniesiony z Muchoboru Wielkiego w latach 70. XX wieku. Istnieją legendy związane z tym krzyżem, w tym jedna dotycząca spotkania trzech władców w 1474 roku oraz ludowa legenda dotycząca epidemii.
Pomniki
W parku znajdują się również Pomnik Diany, Pomnik Friedricha Schillera oraz Kolumna Fryderyka Wilhelma II.
