Parki krajobrazowe
Parki krajobrazowe to popularna forma ogrodów, która zyskała na znaczeniu od XVIII wieku. Są one często określane jako parki angielskie lub ogrody romantyczne. Charakteryzują się swobodnym układem, naturalnością i sentymentalnym podejściem, co stanowi kontrast do regularnych ogrodów barokowych. W Polsce parki krajobrazowe zaczęto zakładać w XIX wieku, jednak wiele z nich zostało zaniedbanych w okresie PRL.
Ochrona przyrody
W Polsce oraz Słowenii termin „park krajobrazowy” odnosi się do formy ochrony przyrody, klasyfikowanej jako kategoria V według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN). Obejmuje ona rozległe obszary, które koncentrują się na różnorodności wartości przyrodniczych, ekologicznych, kulturowych i krajobrazowych, a nie tylko na ochronie samej przyrody. IUCN podkreśla znaczenie zrównoważonej koegzystencji między ludźmi a naturą w takich obszarach.
- W Europie istnieją analogiczne formy ochrony przyrody, często nazywane „regionalnymi” lub „przyrodniczymi” (np. we Francji, Niemczech, Hiszpanii).
- W Wielkiej Brytanii parki narodowe są traktowane jako parki krajobrazowe przez IUCN.
- W Estonii, Czechach i na Słowacji odpowiednikiem parków krajobrazowych są obszary chronionego krajobrazu.
Na świecie brakuje jednoznacznych odpowiedników parków krajobrazowych. W Stanach Zjednoczonych kategorię V reprezentują Obszary Dziedzictwa Narodowego oraz wiele parków stanowych. W Chinach podobnie klasyfikowane są lokalne rezerwaty przyrody. W bazie danych IUCN znajduje się 28 002 form ochrony przyrody, które mają status chronionego krajobrazu.
