Park Güell
Park Güell to rozległy ogród z elementami architektonicznymi znajdujący się w Barcelonie, zaprojektowany przez Antoniego Gaudíego na zlecenie Eusebiego Güella. Projekt miał na celu stworzenie osiedla dla zamożnych mieszkańców, jednak ostatecznie zrealizowano tylko część planów. Budowa trwała od 1900 do 1914 roku, a w 1922 roku park został przekształcony w przestrzeń miejską.
Charakterystyka parku
Park otoczony jest murem z kamieni o nieregularnych kształtach i posiada siedem bram. Wyróżniają się w nim następujące elementy:
- Dawna brama wejściowa z kutego żelaza oraz dwa pawilony z lat 1901-1902.
- Schody wejściowe do głównego pawilonu z trzema wysepkami: grotą, wężem symbolizującym mądrość oraz rzeźbą El Drac, która według niektórych interpretacji przedstawia mitologicznego smoka.
- Sala Kolumnowa (Sala Stu Kolumn) o wymiarach 86 × 40 m, pierwotnie planowana jako targ. Liczy 86 kolumn z kanałami do odprowadzania wody deszczowej.
- Taras nad pawilonem nazwany teatrem greckim, z długą mozaikową ławką, zaprojektowaną przez Josep Marię Jujola.
- Casa-Museu Gaudí, dom, w którym mieszkał Gaudí, obecnie pełniący funkcję muzeum artysty.
W 1969 roku Park Güell został wpisany na listę narodowych dóbr kultury, a w 1984 roku uzyskał status obiektu wpisanego na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Znaczenie parku
Park Güell jest nie tylko przykładem innowacyjnej architektury secesyjnej, ale także istotnym elementem kulturowym Katalonii, przyciągającym turystów z całego świata.
Bibliografia
- Barcelona. Seria: Miasta marzeń, wyd. I, Mediaprofit Sp. z o.o., Warszawa 2009.
- Barcelona – udany weekend, Le Guide Vert „Michelin”, wyd. IV, Helion S.A., Gliwice 2011.
