Panzerwerfer 42
Panzerwerfer 42, znany również jako PzW 42, to niemiecka opancerzona samobieżna wyrzutnia pocisków rakietowych Nebelwerfer, używana podczas II wojny światowej. W literaturze niemieckiej często nazywana jest Panzerwerfer 42, a potocznie określana jako Maultier, co odnosi się do zastosowanego podwozia.
Historia
Rozpoczęcie prac nad samobieżnym Nebelwerferem związane było z problemami z namierzaniem holowanych wyrzutni Nebelwerfer 41 i 42, które były łatwe do zniszczenia. Zwiększenie mobilności tych jednostek było kluczowe dla oddziałów pancernych. Prace nad nowym pojazdem rozpoczęto w firmie Opel w 1942 roku, a jako bazę wykorzystano półgąsienicowy samochód ciężarowy Opel Maultier.
Wyrzutnia, znana jako 15cm Panzerwerfer 42 auf Selbstfahrlafette Sd.Kfz.4/1, posiadała w pełni opancerzone nadwozie o grubości pancerza 6-10 mm. Wyposażona była w dziesięć wyrzutni rakiet 150 mm oraz karabin maszynowy MG 34 lub MG 42 dla obrony przed piechotą i lotnictwem. Produkcja Panzerwerfer 42 trwała od kwietnia 1942 roku do marca 1943 roku, a wyprodukowano około 300 sztuk.
Dane taktyczno-techniczne
- Masa:
- 7100 kg (Sd.Kfz.4)
- 8500 kg (Sd.Kfz.4/1)
- Załoga:
- 3 osoby (Sd.Kfz.4)
- 4 osoby (Sd.Kfz.4/1)
- Silnik: Opel 3.6 l / 6-cylindrowy / 68 hp
- Prędkość: 40 km/h
- Zasięg:
- 130 km (droga)
- 80 km (teren)
- Wymiary:
- Długość: 6,00 m
- Szerokość: 2,20 m
- Wysokość:
- 2,50 m (Sd.Kfz.4)
- 3,05 m (Sd.Kfz.4/1)
- Uzbrojenie:
- 10 wyrzutni 150 mm Nebelwerfer 42
- 7,92 mm MG34 lub MG42
- Amunicja:
- 20-40 rakiet 150 mm
- 2000 naboi 7,92 mm
- Pancerz: 6-10 mm
Zastosowanie
Panzerwerfer 42 był wykorzystywany w jednostkach pancernych, zapewniając wsparcie artyleryjskie. Po oddaniu salwy, pojazd szybko zmieniał pozycję, co zwiększało jego przeżywalność na polu bitwy. Używany był na froncie wschodnim do końca wojny.
Bibliografia
- Philip Trewhitt: Panzer. Die wichtigsten Kampffahrzeuge der Welt vom Ersten Weltkrieg bis heute.
- Werner Oswald: Kraftfahrzeuge und Panzer der Reichswehr, Wehrmacht und Bundeswehr.
