Panzerjäger I
Panzerjäger I (Jagdpanzer I, 47mm PaK(t) (sf) auf PzKpfw I Ausf. B, Sd.Kfz. 101) to pierwszy niemiecki niszczyciel czołgów zaprojektowany i zbudowany w okresie II wojny światowej.
Specyfikacja
- Producent: Alkett, Daimler-Benz, Škoda
- Typ: działo samobieżne
- Trakcja: gąsienicowa
- Załoga: 3 osoby
- Data prototypu: 1940
- Lata produkcji: 1940
- Data wycofania: ok. 1943
- Wyprodukowano: 192 szt.
- Silnik: Maybach NL 38TR, 6-cylindrowy, 73,6 kW (100 KM)
- Pancerz: stalowy, 6–14,5 mm
- Długość: 4,42 m
- Szerokość: 1,85 m
- Wysokość: 2,25 m
- Masa: 6,4 t (bojowa)
- Prędkość: 40 km/h (po drogach)
- Zasięg: 140 km (droga), 95 km (teren)
- Uzbrojenie: 1 x 4,7 cm PaK 36(t) kal. 47 mm (zapas amunicji – 86 szt.)
- Użytkownicy: Niemcy
Historia
Po kampanii wrześniowej, Niemcy zaczęły przygotowania do ofensywy na zachód, w obliczu silnie opancerzonych czołgów francuskich. Wycofano przestarzałe czołgi PzKpfw I, których podwozia wykorzystano do budowy nowych pojazdów przeciwpancernych.
Początkowo planowano uzbrojenie w armatę 3,7 cm PaK 36, ale z uwagi na jej ograniczenia, zdecydowano się na wykorzystanie czeskich dział Škoda A.6 PUV vz. 36 kal. 47 mm, które były w magazynach. W 1940 roku wytwórnia Alkett otrzymała zlecenie na konstrukcję niszczycieli czołgów na podwoziu PzKpfw I, co zaowocowało powstaniem 192 pojazdów.
Pomimo słabej osłony pancernej, Panzerjäger I okazał się udanym projektem, który przedłużył użyteczność przestarzałych czołgów PzKpfw I. Pojazdy te weszły do służby przed kampanią francuską w 1940 roku, a ich produkcja zakończyła się do 1942 roku.
Podsumowanie
Panzerjäger I był innowacyjnym rozwiązaniem w obliczu potrzeb Wehrmachtu, wykorzystującym dostępne zasoby do stworzenia efektywnego niszczyciela czołgów, mimo ograniczeń konstrukcyjnych i osłony pancernej.
