Pantum: Malajska Forma Wiersza
Pantum, znana również jako pantun, to malajska forma wiersza, która powstała w XV wieku. Charakteryzuje się strofami czterowersowymi, które mogą być rymowane (układ rymów abab lub abba) lub nierymowane. Cechą szczególną pantum jest powtarzanie wersów: drugi i czwarty wers każdej strofy stają się odpowiednio pierwszym i trzecim wersami w kolejnej strofie.
Budowa Pantum
Struktura pantum jest następująca:
- (1)
- (2)
- (3)
- (4)
- (5=2)
- (6)
- (7=4)
- (8)
- (9=6)
- (10)
- (11=8)
- (12)
- (13=10)
- (14)
- (15=12)
- (16)
- (17=14)
- (18=1/3)
- (19=16)
- (20=3/1)
Wiersz kończy się wraz z dodaniem nowej zwrotki lub poprzez powtórzenie wersów 1. i 3. pierwszej strofy jako 2. i 4. w ostatniej strofie.
Historia i Wpływ
W XIX wieku pantum zyskało popularność wśród francuskich poetów, takich jak Victor Hugo i Charles Baudelaire. W Polsce forma ta została przyjęta przez twórców okresu Młodej Polski, w tym Antoniego Lange. Pantum jest cenioną formą ze względu na swoją unikalną strukturę i estetykę.
